1. Θεραπεία στην παγκόσμια οικονομική κρίση δεν μπορούν να προσφέρουν αυτοί που την προκάλεσαν.
Όλες οι κυβερνήσεις αναλώνονται σε προτάσεις διάσωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, στο όνομα αποτροπής της καταστροφικής συνέπειας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Έσπευσαν μάλιστα, κάνοντας ιστορική στροφή προς το απαξιωμένο για χρόνια κράτος και εγκαταλείποντας τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες, να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες του κράτους και να διαθέσουν δις ευρώ σε δημόσια προγράμματα στήριξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των επιχειρήσεων.
Γεγονός που προκαλεί στους λαούς μεγάλο φόβο ότι πάλι θα κληθούν αυτοί να πληρώσουν το κόστος.
Να κοινωνικοποιηθούν, δηλαδή οι ζημίες, ενώ τα προηγούμενα χρόνια συσσώρευσαν τεράστια κερδοσκοπικά κεφάλαια και κέρδη στα κέντρα εξουσίας του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.
Για αυτό οι πολίτες σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες αντέδρασαν δυναμικά στην προοπτική να επιβαρυνθούν δύο με τρεις γενιές με την αποπληρωμή αυτής της τεράστιας ζημιάς και να πληρώσουν επιπλέον με ανεργία, μειωμένα εισοδήματα, ευελιξία με τρεις μέρες εργασίας, χρεοκοπημένα ασφαλιστικά συστήματα κ.α.
Οι εργαζόμενοι διεκδικούν ένα εναλλακτικό μοντέλο παρέμβασης και αντιμετώπισης της κρίσης απέναντι στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που κατέρρευσε και ηττήθηκε, επιφέροντας καταστροφή σε ολόκληρο τον κόσμο.
2. Η αριστερά αισθάνεται σήμερα δικαίωση για την κατάρρευση και την ήττα του νεοφιλελευθερισμού!
Σε αυτή την εξέλιξη έχει πολιτική ευθύνη και το μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, που στον ιστορικό νεοφιλελεύθερο συμβιβασμό του, τη δεκαετία του ’90, αποδέχθηκε τις συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού, με την απαξίωση της κοινωνίας των εργαζομένων, την υποβάθμιση των εισοδημάτων τους κ.α.
Έτσι προέκυψαν σοσιαλφιλελεύθερες λογικές και κυβερνήσεις, που οδήγησαν στο Μάαστριχτ, που επέβαλε την αγορά και τον ανταγωνισμό ως τα μόνα στοιχεία που προσδιόριζαν την ενοποιημένη ευρωπαϊκή αγορά.
Για αυτό οι λαοί αντιδρούν τώρα, που οι ίδιες δυνάμεις επιδιώκουν τη διάσωση του συστήματος.
Και η αριστερά οφείλει σήμερα να αναδειχθεί στη βασική δύναμη συγκρότησης της εναλλακτικής πολιτικής, του νέου διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης.
3. Έτσι, η αντιμετώπιση της κρίσης είναι μια ευκαιρία, στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ και η υπόλοιπη αριστερά να προτείνουν έναν άλλο δρόμο, με αριστερές πολιτικές ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό καπιταλισμό. Είναι θετικό ότι η Σοσιαλιστική Διεθνής διαπίστωσε την ανάγκη μια νέα μεταρρυθμιστική αριστερή δυναμική.
Επιπλέον, με τις αλλαγές που ζητά ο Γ. Παπανδρέου για την Ε.Ε. κινείται σε μια νέα κατεύθυνση με στόχο την ανάδειξη της πολιτικής και κοινωνικής Ευρώπης. Πρέπει επίσης να υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών-μελών της Ε.Ε. και να συμφωνήσουν με ευρωομόλογα να στηρίξουν τη χρηματοδότηση όλων των μελών.
Να αναδειχθεί η Ε.Ε. ως το ενιαίο πολιτικό κέντρο των ευρωπαϊκών λαών που ηγεμονεύει και διασφαλίζει τα συμφέροντα τους.
Σήμερα το βασικό έλλειμμα της αριστεράς είναι στη σύγκλιση για την κατάλληλη προοδευτική στρατηγική εξόδου από την κρίση.
Αυτή είναι η σύγχρονη πρόκληση για την αριστερά.
Για αυτό το ΠΑΣΟΚ πρωτοπορεί στον αγώνα συσπείρωσης και συμπόρευσης με τις λαϊκές δυνάμεις, με σκοπό τη σύγκρουση και ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού. Εξάλλου, μια ευρωπαϊκής εμβέλειας δημοκρατική απάντηση στην παγκόσμια οικονομική κρίση προϋποθέτει μια νέα ενότητα της ευρωπαϊκής αριστεράς στη βάση λύσεων, στις οποίες μπορούν να συγκλίνουν όλες οι προοδευτικές δημοκρατικές και αριστερές δυνάμεις απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό.
Είναι η ώρα της Νέας Αριστεράς, -καμία απολύτως σχέση με τις διάφορες παραδοσιακού χαρακτήρα μορφές της αριστεράς-, που απαρτίζεται από ένα μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και προοδευτικών κομμάτων που τάσσονται ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό με σκοπό την ανατροπή του.
Και διεκδικούν τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας στην προοπτική της αριστερής διακυβέρνησης ως σωτηρία για την κρίση.
4. Ήδη το ΠΑΣΟΚ αθροίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών σε συγκεκριμένες πολιτικές παρεμβάσεις του.
Ιδιαίτερα μετά το τελευταίο του Συνέδριο, που αποφάσισε να κινηθεί προς τα αριστερά, -ακολουθώντας και την αντίστοιχη στροφή του λαού-, διαμορφώνει σταθερά νέους όρους επικοινωνίας, διαλόγου και αξιοπιστίας με τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα.
Η καθημερινή σύγκρουση με τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Ν.Δ. οδηγεί σε μεγαλύτερη αποδοχή της προοπτικής του ΠΑΣΟΚ.
Για να βγούμε από την κρίση η μόνη διέξοδος είναι να πάμε σε ένα άλλο δρόμο παραγωγικής ανασυγκρότησης και σχεδιασμένης δημοκρατικής ανάπτυξης σε όλους τους τομείς.
Να στηρίξουμε τους πολίτες και την πραγματική οικονομία.
Για αυτό ζητάμε παραίτηση της κυβέρνησης της Ν.Δ., πολιτική αλλαγή και εθνική κοινωνική συμφωνία.
Χρειάζεται πανστρατιά και εθνικό συμβόλαιο, ώστε να υπηρετήσουμε όλοι μαζί ένα νέο στρατηγικό σχέδιο δημοκρατικής ανάπτυξης.
Με την πρόταξη τέτοιων φιλολαϊκών προοδευτικών πολιτικών, το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο θα διευρύνει αποφασιστικά την επιρροή του, αλλά θα κερδίσει άνετη αυτοδυναμία.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο διασφαλίζεται η προοπτική της αριστερής διακυβέρνησης με δυνατότητα προγραμματικών συγκλίσεων και ευρύτατη αποδοχή από το λαό.
Αλλωστε, ότι το ’81, ανεξάρτητα της μεγάλης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ, οι μεγάλες αριστερές, φιλολαϊκές πολιτικές που εφαρμόσαμε και αλλάξαμε τη χώρα, στηρίχθηκαν ενεργά και από τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου