ΜΙΚΡΟΝΟΕΣ , ΚΑΠΗΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΙ

Το Μουσείο της Ακρόπολης και η προσπάθεια επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα ήταν, είναι και θα είναι εθνική υπόθεση.

Αλλά κάποιοι προκαλούν.

Προκαλούν τη νοημοσύνη εκατομμυρίων Ελλήνων που έχουν μνήμη.

Επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία και να τη φέρουν στα μέτρα τους.

Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να προπαγανδίσουν στην κοινή γνώμη ότι το Μουσείο της Ακρόπολης είναι έργο Κωνσταντίνου Καραμανλή…

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της Δημόσιας τηλεόρασης για τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, στην ιστορία της δημιουργίας αυτού του Μουσείου υπάρχουν δυο και μόνο δύο περιστατικά.

Η σύλληψη της ιδέας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τα εγκαίνια του Μουσείου από τον Κώστα Καραμανλή.

Ανάμεσα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα.

Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να αλλάξουν το μήνυμα του υπουργού πολιτισμού, κ. Σαμαρά, στο δικτυακό τόπο του Μουσείου της Ακρόπολης και από εκεί που το μήνυμα αναφέρει ακόμη και σήμερα στην πρώτη σελίδα επί λέξει «188 χρόνια από την επίσημη ανακήρυξη της Ελληνικής Ανεξαρτησίας και 27 χρόνια από τη μεγάλη πρωτοβουλία της αξέχαστης Μελίνας Μερκούρη…», στο εσωτερικό κείμενο του μηνύματος αναγράφονται τα εξής: «188 χρόνια από την επίσημη ανακήρυξη της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, 33 χρόνια από τη διορατική απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την ανάγκη ανέγερσης του νέου Μουσείου στο σημερινό του χώρο και 27 χρόνια από την πρωτοβουλία της αξέχαστης Μελίνας Μερκούρη…»!

Ακούγεται απίστευτο με το τι μπορεί να ασχολούνται κάποιοι στην κυβέρνηση, αλλά είναι δυστυχώς είναι αληθινό…

Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε καλά ότι το έργο του νέου Μουσείου της Ακρόπολης είναι έργο της ΜΕΛΙΝΑΣ.

Το 1981 η Μελίνα δεν βρήκε τίποτα από το παρελθόν για το νέο Μουσείο.

Ιδέες υπάρχουν για ένα νέο Μουσείο, πολλές δεκαετίες πριν τον Κ. Καραμανλή.

Η Μελίνα επέλεξε το χώρο: «Θέλω το Μουσείο να βλέπει τον Παρθενώνα».

Ξεκίνησε το Διαγωνισμό Αρχιτεκτονικής (1988 – 1989) και ήθελε με το νέο Μουσείο να δώσει μια απάντηση στους Βρετανούς, που έλεγαν «που θα τα βάλετε τα Μάρμαρα αν σας τα δώσουμε πίσω;» (Μαρτυρία της Προέδρου της Βρετανικής Επιτροπής διεκδίκησης και φίλης της Μελίνας κας Κιούμπιτς).

Έδωσε εντολή και το 1988-1989 και το 1993-1994 στο Γιώργο Θωμά, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου και Πρόεδρο του ΚΑΣ να απαλλοτριώσει τις γύρω πολυκατοικίες από το χώρο του Μακρυγιάννη.

Όταν ανέλαβε πάλι το υπουργείο Πολιτισμού, το 1993, επέμενε «στο Μακρυγιάννη θα γίνει το νέο Μουσείο».

Σ’ αυτή την εντολή επέμενε ακόμη και όταν έφευγε για το στερνό της ταξίδι στη Νέα Υόρκη.

Και τέλος πάντων, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτοί που σήμερα διοργανώνουν φιέστες και επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία κατά το δοκούν, ήταν αυτοί που κατέθεταν μηνυτήριες αναφορές το 2003 εναντίον του Μουσείου της Ακρόπολης και των ανθρώπων του για το ζήτημα της χωροθέτησής του.

Μία κυβέρνηση που φτάνει στο σημείο να παίζει φτηνά πολιτικά και επικοινωνιακά παιχνίδια ακόμα και για το ζήτημα του Μουσείου της Ακρόπολης είναι μία κυβέρνηση κατάπτυστη.