Διανύουμε μια περίοδο ανεπανάληπτης κρίσης και μεγάλης παρακμής.
Η πρώτη μεταπολιτευτική περίοδος κλείνει σε συνθήκες ηθικής κατάρευσης. δεύτερη μεταπολιτευτική περίοδος επιχειρεί να θεμελιωθεί στο ασταθές έδαφος της ανασφάλειας και των γενικευμένων αβεβαιοτήτων.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας εγκλωβισμένο στα πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά αδιέξοδα της μεταπολίτευσης βυθίζεται καθημερινά και περισσότερο στην ανυποληψία, την απαξίωση και την γενικευμένη περιφρόνηση.
Τα συνδικάτα , μέσα πάλης της εργατικής τάξης, παραπέουν.
Η ηθική του συνδικαλισμού και η ηθική της αλληλεγγύης έχουν εγκαταλειφθεί.
Το λαικό κίνημα έχει καθηλωθεί στην αδράνεια.
Στο μεταίχμιο δυο ιστορικών κύκλων ( εκείνου που σηματοδότησε την μεταπολίτευση του 1974 κια εκείνου μιας νέας μεταπολίτευσης που δεν έχει κάνει ακόμη αισθητή την παρουσία της) οι πολίτες της χώρας διακατέχονται από την διακαιολογημένη αίσθηση, ότι πολιτικοί κα η πολιτική χαρακτηρίζονται από αναξιοπιστία, ανειλικρίνεια, απουσία στόχων, έλλειψη οράματος και ιδεολογική σύγχυση.
Αριστερά και δεξιά βρίσκονται στον κυκλώνα μιας γενικευμένης αμφισβήτησης, αναφορικά με το τι εκπροσωπούν και ποια συμφέροντα υποστηρίζουν.
Τα θεμελιακά βάθρα του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, οι συλλογικές ελευθερίες, δηλαδή, που εκφράζουν οι θεσμοί λαικής κυριαρχίας των πολιτών δοκιμάζονται από την παντοδυναμία και συχνά από την αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος έχει ήδη προσλάβει ενδημική μορφή και συνδέεται με την κρίση του ίδιου του κοινοβουλευτισμού μας και των θεσμών αντιπροσώπευσης.
Ασφαλώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ελληνικό.
Είναι αντίθετα Ευρωπαικό και παγκόσμιο.
Τα σοσιαλιστικά , σοσιαλδημοκρατικά και εργατικά ευρωπαικά κόμματα από δημιουργοί και εγγυητές των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος για περισσότερο από ένα αιώνα, παραπαίουν ανάμεσα σ΄έναν ακατανόητο και ακατανίκητο ρεαλισμό που τα ταυτίζει και τα ενσωματώνει στο κυρίαρχο σύστημα και στην επαγγελία μιας χλωμής (όπως την είχε ονομάσει ο Α.Παπανδρέου) επανάστασης.
Η αριστερά, σοσιαλδημοκρατική και κομμουνιστική, είναι ελάχιστα διακριτή απέναντι σε μια δεξιά, η πίστη της οποίας στην ελεύθερη αγορά συμβαδίζει με την υστερική της αντίδραση στην κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους.
Το συμπέρασμα λοιπόν που προκύπτει είναι ότι τα κόμματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα , αλλά και στην Ευρώπη, έχουν χάσει ένα τεράστιο μέρος του νομιμοποιητικού τους αποθέματος και δεν μπορούν να αφομοιώσουν τις νέες συλλογικές ανάγκες που αναδείχτηκαν μέσα από τη λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Γι αυτό έχουν ωριμάσει οι συνθήκες και έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για την δημιουργία μιας μεγάλης πλουραλιστικής, πολυφωνικής, δημοκρατικής πλειοψηφικής Αριστεράς με βασικό κορμό το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κανείς δεν μπορεί ν' αγνοήσει και κανείς δεν μπορεί να παρακάμψει.
Γιατί αν η ιστορική Αριστερά έχει καταγραφεί στις συνειδήσεις των προοδευτικών ανθρώπων , ως φορέας της κατεστραμμένης ουτοπίας και των χαμένων οραμάτων, τότε η νέα Αριστερά που αναφέρω παραπάνω, πρέπει να καταλάβει τη θέση της ως φορέας ενός νέου συλλογικού οράματος, για τολμηρές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές.
4 σχόλια:
To προβλημα πλεον ειναι πως να εμπιστευτουμαι το πασοκ οταν στην τελευταια θητεια του προετρεπαι τον ελληνα μεσοαστο να επενδυσει στο χρηματηστηριο η' το κκε με τις ψευτοδιακυριξεις του περι υπερασπισης της εργατικης ταξης.Δεν αναφερομαι καν στον συριζα διοτι αποτελει παρελθον.Μη ξεχασω κ τους φασιστες του λαος που στο μυαλο μου ειναι οι πρωταγωνιστες του θεατρου σκιων.ισως αδικω τον καραγκιοζη που τον συγκρινω με τον καρατζαφερη.Το οτι η ΝΔ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΚΟΜΑ σιγουρα ειναι δικο μας λαθος οταν μετα τις πυρκαγιες της πελλοπονησου τα αμετητα πλεον σκανδαλα τον αυταρχισμο του αποφασιζω κ διαταζω το οτι μαλακια κανουμε κ οσα βαζουμε στην τσεπη την πληρωνει ο λαος κ μαλιστα αμεσα απο το στερημα του που κ αυτο πλεον δεν υπαρχει.ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝ ΗΓΕΤΗ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΕΑ που μεσα απο ενα κεντροαριστερο κινημα θα δειξει την κατευθηνση ωστε να δουμε το μελλον μεσα απο αλλη σκοπια.
ΗΓΕΤΕΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ.
ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΜΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ,ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.
ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΙΣΑΡΙΣΜΟΥΣ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΔΟΛΩΝ-ΗΘΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΤΑΥΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΚΟΜΜΑΤΑ, Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΠΙΔΑ.
Μ.Β.
Μπορεί να φαίνεται ουτοπική μια τέτοια προσέγγιση , αλλά σίγορα είναι η μόνη διέξοδος από το τέλμα και την απαξίωση της πολιτικής μας ζωής.
Αντρέας Ν.
Tι κ αν διαμαρτυρομαστε μεσω των blogs η' κρατωντας ενα πανο σε μια πορεια η' μεσα στην παρεα μας για ολα αυτα τα τραγικα που συμβαινουν σε αυτη τη χωρα οπως η απολυτη ελειψη δημοκρατιας η διαφθορα η κονομα των λιγων η αποχη της δικαιοσυνης απο τα παντα κ ο προπαντων ο ευτελισμος ολων το θεσμων.Το συστημα που εχουν επινοησει ειναι τοσο δυνατο κ στοιβαρο που για να πεσει χρειαζομαστε την αληθινη λαικη επανασταση η οποια για να υπαρξει θα πρεπει να εχει αληθινη ηγεσια με οραμα αλλα κ πυγμη ωστε να μας κανει ολους να σηκωθουμε κ να παλεψουμε χωρις ιδιοτελεια.
Δημοσίευση σχολίου