Μαζί με τους βασιλικούς, ποτίστηκαν και οι τηλεοπτικές γλάστρες. Ο γάμος του Νικόλαου (σκέτο) με την κυρία Τατιάνα (κάτι), ήταν κάτι το συγκλονιστικό.
Φώτα, κάμερες, μακιγιάζ (πολύ μακιγιάζ) και επαγγελματισμός.
Όχι από τους παπαράτσι, αλλά από τις βασιλικές οικογένειες.
Ήξεραν πού να σταθούν, πώς να σταθούν,πότε να σταθούν.
Είναι δεδομένο ,πως η εποχή που οι βασιλικές οικογένειες ακόνιζαν σε υπόγεια κάτι περίεργα εργαλεία βασανισμών ή προέτρεπαν το πλήθος να φάει παντεσπάνι αν δεν έχει ψωμί είναι παρελθόν.
Δεν κινδυνεύουμε να ανέβει η χοληστερίνη μας από τις συνταγές της Μαρίας Αντουανέτας.
Οι σύγχρονοι βασιλιάδες είναι όλοι τους της υγιεινής διατροφής.
Αθλητικοί, ευθυτενείς και γλεντζέδες.
Από τον Φίλιππο της Αγγλίας ως τον Φίλιππο τον ντόπιο το έχουν το χορευτικό.
Πώς τα προλαβαίνουν όλα αυτά δεν μπορώ να καταλάβω. Και μανικιούρ και πεντικιούρ και γυμναστήριο και σκάνδαλα .
Η ελληνική δε βασιλική οικογένεια, ήταν πρωτοπόρος της λιτής διατροφής.
Ψωμί, ελιά και Κότσο βασιλιά.
Μόνο.
Για τους άλλους βέβαια.
Γιατί η βασιλική οικογένεια,έτρωγε , έπινε, έκλεβε και καθόριζε το μέλλον του τόπου σε συνεργασία πάντα με Άγγλους , Αμερικάνους , Γερμανούς κλπ.
Ας σοβαρευτούμε όμως.
Οι σύμβουλοι επικοινωνίας που πρότειναν στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ να στήσει αυτή την γαμήλια παράτα σε καιρούς κρίσης, προφανώς αγνοούσαν την ελληνική ιστορία και θεοποίησαν την εικόνα.
Οι απαστράπτουσες ως χρυσοκάνθαροι κυρίες των τιμών που επιχείρησαν να ταυτίσουν την πρώην βασιλική ελληνική οικογένεια με το life style, τη showbiz και το Χόλιγουντ μάλλον πέτυχαν το αντίθετο.
Τώρα, όπως και τότε, οι βασιλιάδες τρώνε , πίνουνε, αλληλοδανείζονται δόξα και τίτλους, απονέμουν στον εαυτό τους δικαιώματα, όταν ο λαός πεινάει.
Σωστή απεικόνιση της «βασιλικής» πραγματικότητας.
Το 1962 η θεία του Νικόλαου είχε παντρευτεί κι αυτή μεγαλοπρεπώς, δεχόμενη ως προίκα τα δώρα που αναγκαστικά την έφτιαχναν επί χρόνια ορφανά παιδιά στα Ιδρύματα της βασσιλομήτωρος. Και τότε άσχημες εποχές, αλλά πάλι για τους άλλους.
Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι βασιλικοί οίκοι του κόσμου. Φαντάζομαι τα ίδια.
Αποκτούν δεξιότητες στον καθαρισμό πορτοκαλιού με μαχαίρι και πιρούνι και άλλα βιοποριστικά που ο κύριος Ζαμπούνης κατέχει σίγουρα καλύτερα από μένα.
Επίσης αλληλοδιασταυρώνονται προσπαθώντας να πετύχουν τον καλύτερο συνδυασμό ράτσας και προίκας.
Κι όταν βαρεθούν το ρίχνουν στα σκάνδαλα.
Κάπως έτσι διαιωνίζονται τα παραμύθια.
Έχει πάντως τη χάρη του να υπάρχουν δυο τρεις βασιλιάδες στην Ευρώπη δίπλα στους πέντε έξι φίλαρχους της Αφρικής που φοράνε κορώνα και κρατάνε σκήπτρο.
Στην Ελλάδα όμως δεν έχει κανένα γούστο.
Ο Κωνσταντίνος που δεν θέλει για κανένα λόγο να τον αποκαλούν Γκλύξμπουργκ, αφού έκανε σοβαρές προσπάθειες να πείσει πως έχει το όνομα του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και όχι κάποιου θείου του δούκα της Ρωσίας (Δούκας και ο ίδιος της Σπάρτης, μάλιστα) έπιασε το νόημα των καιρών και το έριξε στο απολιτίκ.
Λάμψη και γοητεία.
Μπήκαν λοιπόν σε ένα καζάνι βασιλόφρονες, ιδεολογικά ζόμπι, επιχειρηματίες, celebrities, και κανάλια για να φτιάξουν ένα μίγμα ανοχής της βασιλίας.
Με το αζημίωτο βέβαια.
Γιατί δεν ξέρω αν έχει ο Θεός, αλλά ο τέως έχει σίγουρα. Απο τα κλεμμένα δεκαετιών
Ας αφήσουμε πόσο γελοίο και αντιδημοκρατικό είναι να δουλεύει μια χώρα για να ταΐζει πέντε κηφήνες που τρώνε, πίνουνε και διαπρέπουν στην κατάβαση πλαγιάς με αλεξίπτωτο ή την τοξοβολία και το μπαλέτο.
Στην Ελλάδα η βασιλική οικογένεια είναι υπεύθυνη για δεινά.
Και καλύτερος βασιλιάς έχει καταγραφεί αυτός που πέθανε νωρίς (Ο Αλέξανδρος από σηψαιμία).
Διχασμός, χούντες, συνωμοσίες, εξυπηρέτηση ξένων δυνάμεων ακόμη και ξένων υπηρεσιών, ήταν τα επιτεύγματα των βασιλιάδων και των βασιλισσών, στην Ελλάδα πέρα βέβαια από την κατανάλωση μπουγιαμπέσας και φουα γκρα με το κατάλληλο κουτάλι.
Η Φρειδερίκη, μητέρα του Κωνσταντίνου, γι αυτούς που δεν την ξέρουν ή προσπαθούν να την ξεχάσουν, ήταν από τα πιο μισητά πρόσωπα στην Ελλάδα.
Πρόσφατα αποκαλύφθηκε πως την δεκαετία του 50, ζητούσε από τον στρατηγό Μάρσαλ να ξεκινήσει τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με αφετηρία την Ελλάδα.
Υπήρξε βεβαίως μέλος της ναζιστικής νεολαίας πριν γίνει βασίλισσα της Ελλάδας.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου προχώρησε σε παιδομάζωμα, γιατί «οι κομμουνισταί δεν ημπορούσαν να είναι γονείς».
Τα παιδιά που μάζεψε γέμισαν τα ιδρύματα της βασίλισσας όπου έπλεκαν την προίκα της Σοφίας, ή πουλήθηκαν στο εξωτερικό.
Μια τραγική πλευρά της ελληνικής ιστορίας που έμεινε γενικά ανεξερεύνητη
Οι παρεμβάσεις της Φρειδερίκης στην πολιτική είναι παροιμιώδεις και λέγεται πως έφτασαν μέχρι στο να χαστουκίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Τον είχε προτείνει βεβαίως πριν η ίδια για πρωθυπουργό μετά από υπόδειξη του Αμερικάνου πρέσβη στην Αθήνα.
Η βασίλισσα, όπως όλες οι βασίλισσες ήταν φιλάνθρωπη.
Έχω την υποψία πως κρατούσε την Ελλάδα φτωχή για να μπορεί να κάνει φιλανθρωπίες.
Μεγάλο βίτσιο αυτό
Ο γιος της Φρειδερίκης, ο Κωνσταντίνος , είναι ταυτισμένος με όλες τις συμφορές μετά την δεκαετία του 60.
Από πρόθεση ή ανικανότητα, λίγη σημασία έχει (όπως και το αν είναι Έλληνας ή Δανός) οδήγησε τη χώρα σε καταστροφή. Ετοίμαζε ο ίδιος πραξικόπημα αλλά τον πρόλαβαν οι συνταγματάρχες.
Όρκισε τους χουντικούς και μετά δήλωσε "Είμαι βέβαιος ότι με την ευχήν του Θεού, με την προσπάθειαν υμών και προπαντός με την βοήθειαν του λαού, θα επιτευχθή ταχέως η οργάνωσις Κράτους Δικαίου, μιας αληθούς και υγιούς Δημοκρατίας”.
Με όλα αυτά εννοούσε τον Παπαδόπουλο και τον Παττακό.
Η ευφυΐα του είναι τέτοια, που στις σύγχρονες συνεντεύξεις του υποστηρίζει πως ήταν εναντίον της χούντας και αυτό φαίνεται απ το ότι δεν γελούσε όταν φωτογραφιζόταν με τους χουντικούς!
Ακόμη και όταν εκδιώχθηκε από τη χούντα συνέχιζε να παίρνει τον μισθό του.
Πάλι στις σύγχρονες συνεντεύξεις του δηλώνει πως στο εξωτερικό έκανε κρυφό αγώνα εναντίον της χούντας.
Τα αρχεία όμως των μυστικών υπηρεσιών της Αμερικής και της Γερμανίας είναι γεμάτα από αναφορές πρεσβευτών που ενημέρωναν πως ο Κωνσταντίνος ζητούσε από τους ξένους να μεσολαβήσουν για να επιστρέψει στην Ελλάδα χωρίς όρους και ζητούσε από τον Παπαδόπουλο να δεχθεί να τον συναντήσει.
Η ιστορία των Γκλύξμπουργκ έχει καταγραφεί.
Μπορεί να το έχουν ρίξει στον καλαματιανό, ενίοτε και στο ζεϊμπέκικο, αλλά τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Μια εκατοστή συνολάκια, ομορφούλες και τροφαντές πριγκίπισσες και καμιά δεκαριά δημοσιογράφοι που προσφέρουν υπηρεσίες «ανοιχτού» μυαλού και τσέπης, δεν μεταστρέφουν τα πράγματα.
Ούτε διάφοροι εθνικόφρονες που σιχαίνονται τους αλλοδαπούς και το ξένο αίμα όταν το έχουν κορώνα στο κεφάλι τους.
Δεν με ενοχλεί καθόλου που η ιστορία της οικογένειας Γκλύξμπουργκ είναι Δανική.
Με ενοχλεί που με μια πρακτική δανεική από τη showbiz προσπαθούν να θολώσουν την ελληνική ιστορία.
Οι βασιλείς είναι βεβαίως οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου. Κάποτε προσέφεραν φιλανθρωπίες στο λαό που κρατούσαν φτωχό.
Τώρα προσφέρουν θέαμα.
Όσο για τις τηλεοράσεις, πιστές στο δόγμα που θέλει το στέμμα, το αίμα και το σπέρμα να πουλάνε, γίνονται φιλικοί απέναντί τους.
Προσωπικά, δεν έχω καμιά διάθεση να μάθω πώς καθαρίζεται το πορτοκάλι χωρίς να το αγγίζεις με τα δάχτυλα.
Ούτε να αμφισβητήσω τον δαρβινικό κανόνα, που θέλει τους κηφήνες αργά ή γρήγορα να πεθαίνουν.
Και ό,τι άχρηστο να εξαφανίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου