έπαινοι από τον... χασάπη

"Ο Γ.Παπανδρέου είναι ένας διεθνής παίκτης.

Ακούει προσεκτικά , έχει ανοικτό μυαλό και εξαιρετική ικανότητα επικοινωνίας.

Μπορεί να παίξει ρόλο σε πολλά θέματα, μεταξύ των οποίων και η ειρήνη στη Μέση Ανατολή".

αυτά τα καταπληκτικά αναφέρει ο αρχισφαγέας της Μέσης Ανατολής πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπ.Νετανιάχου σε συνέντευξή του στο "Βήμα της Κυριακής" .

Αναγνωρίζει ... στον Γ.Παπανδρέου (???) την δυνατότητα να συμβάλλει αποφασιστικά για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή (κι όχι στον ευατό του σαν ένα από τα "αντιμαχόμενα" μέρη) λες και δεν είναι αυτός ( κι η χώρα του) που αγνοώντας τις όποιες κατά καιρούς ειρηνευτικές πρωτοβουλίες και διεθνείς αποφάσεις, αμετανόητα, προκλητικά, καταπατώντας κάθε αρχή δικαίου εξακολουθούν να στερούν από τον Παλαιστινιακό Λαό το αυτονόητο δικαίωμα στην γεωγραφική υπόστασή τους, την Εθνική τους Ανεξαρτησία και  αυτοδιάθεσή τους.

Τώρα αν αυτοί οι "επαινετικοί λόγοι" είναι εύσημα για τον πρωθυπουργό της χώρας μας , αυτό είναι κάτι που και ένα μικρό παιδί μπορεί να αντιληφθεί.

Οι "επαινετικοί λόγοι" έχουν αξία όταν  λέγονται από ανθρώπους που μοχθούν για την ειρήνη και την πρόοδο , την αδελφοσύνη και την συνεργασία των Λαών, χωρίς αιματοβαμμένα χέρια.

Ο αρχισφαγέας Νετανιάχου με αυτό τον τρόπο χρυσώνει το χάπι στον πρωθυπουργό μας, μια και ήταν πρώτη φορά στα 60 χρόνια της αυθαίρετης παρουσίας  και εγκληματικής ιστορικής  διαδρομής της χώρας που εκπροσωπεί , στη Μέση Ανατολή,  με τους τεμενάδες αναγνώρισης  , υποδεχόμενος τον στην Ελλάδα, έγραφε στα παλαιά των υποδημάτων του,  τους δεσμούς αίματος και αδελφικής φιλίας με τον Παλαιστινιακό λαό.

Κι αν κάποιος λάβει υπόψιν του και τα πρωτοσέλιδα, ακόμη και Ισραηλινών εφημερίδων, ότι ο Νετανιάχου κερδίζει χρόνο για να συνεχίσει απτόητος το εγκληματικό του έργο του ολοκληρωτικού αφανισμού των εγκλωβισμένων κατοίκων της λωρίδας της Γάζας , τότε ο χασάπης μας βγάζει τη γλώσσα και μας δουλεύει κι από πάνω .

Τι μέλλον μπορεί να έχουν οι συνομιλίες για το κλείσιμο μιας ανοιχτής πληγής που ρέει αίμα επί δεκαετίες, όταν καταδικάζονται εκ των προτέρων σε αποτυχία, ακόμα και από τα καθεστωτικά Μέσα των κυβερνήσεων που τις προωθούν; 

«Σκεπτικισμός για το αποτέλεσμα» ήταν η φράση που συνόδευε όλα ανεξαιρέτως τα ρεπορτάζ για τις απευθείας συνομιλίες Ισραηλινών και Παλαιστινιακής Αρχής, οι οποίες θα ξεκινήσουν στην Ουάσινγκτον στις 2 Σεπτεμβρίου.

Για το μεν Ισραήλ, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:

Έχοντας χάσει την προνομιακή συμμαχία της Τουρκίας, η οποία πολλαπλασιάζει και ενισχύει τους δεσμούς της με το Ιράν και το σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου επιδιώκοντας να αποκτήσει ηγεμονικό ρόλο, το Τελ Αβίβ κινδύνευε να βρεθεί εντελώς απομονωμένο – τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά, καθώς η στενή λωρίδα γης που αποτελεί το κράτος του δεν είναι αρκετή για να ασκηθούν τα αεροπλάνα του.

Με την υποστήριξη των ΗΠΑ, λοιπόν, στράφηκε στην Ελλάδα και την Κύπρο, που του διασφαλίζουν άνετη διέξοδο σε όλη τη Μεσόγειο, ενώ παράλληλα του δίνουν τη δυνατότητα να δείξει στους Τούρκους ότι δεν τους χρειάζεται απαραιτήτως. 

Σε αντάλλαγμα, υποσχέθηκε σε Αθήνα και Λευκωσία (άμεση ήταν η ενημέρωση του Χριστόφια) βοήθεια από το μοναδικό πραγματικά ισχυρό χαρτί που διαθέτει (πλην, βεβαίως, των πυρηνικών του όπλων): το εβραϊκό λόμπι – αυτό το οποίο, όπως εύστοχα υπενθύμισε γνωστός Έλληνας ανταποκριτής στις ΗΠΑ, είχε όλα τα προηγούμενα χρόνια «αναλάβει τη διαπόμπευση του ελληνισμού προς όφελος της Τουρκίας»

Να θυμηθούμε ότι κι ο «κομμουνιστής» πρόεδρος Χριστόφιας, προσπαθώντας να αιτιολογήσει την προκλητική απαγόρευση απόπλου του στολίσκου από τα λιμάνια της χώρας του, είχε κάνει  λόγο για «ζωτικά συμφέροντα» της Κυπριακής Δημοκρατίας που επέβαλαν τη συγκεκριμένη στάση.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ καθαρά και να δούμε σε τι περιπέτειες κινδυνεύει να μπει η χώρα μας,  μ' αυτά τα  κολλητηρηλίκια.