Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

(1995-2009) Simitis game over ...

Τον Νοέμβριο του 1995 έγινε «το δείπνο των τεσσάρων» (Σημίτης, Αυγερινός, Πάγκαλος, Βάσω Παπανδρέου) που αποδείχτηκε ότι ήταν προάγγελος των εξελίξεων του ΠΑΣΟΚ.
Η "συνάντηση" είχε μεγάλη δημοσιότητα και αυτό αιφνιδίασε τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, που περιέγραφε την ενόχλησή του στους συνεργάτες του. 
Ηταν η αρχή για να συγκροτηθεί το μέτωπο της νέας πολιτικής ομάδας που προωθούσε τη δική της πρόταση, όταν θα ερχόταν η ώρα.

Στενοί του συνεργάτες έλεγαν ότι ο πρωθυπουργός δεν βλέπει να υπάρχει κάτι έκτακτο και ιδιαίτερο που να δικαιολογεί τέτοιου είδους συναντήσεις.
Και πρόσθεταν ότι θα μπορούσαν να εκφράσουν τις απόψεις τους στα θεσμοθετημένα όργανα.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κυβερνητικός εκπρόσωπος τότε, έλεγε ότι δεν απέδιδε ιδιαίτερη πολιτική σημασία στη συνάντηση, επειδή όσοι πήραν μέρος ήταν προβεβλημένα στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος που μετείχαν σε όλα τα προβλεπόμενα συλλογικά όργανα και είχαν τη δυνατότητα να διατυπώνουν δημόσια τον πολιτικό τους λόγο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, υπουργός Παιδείας την εποχή εκείνη, είχε εμφανιστεί θετικά διακείμενος απέναντι στην κίνηση των «τεσσάρων», λέγοντας ότι είναι αναγκαίο τα ηγετικά στελέχη να συνομιλούν και να συνεννοούνται για την πορεία του κόμματος.

Ο Δ. Τσοβόλας είχε μιλήσει για «φράξια των τεσσάρων» και την «αρχή της διαμόρφωσης ενός δεξιού ή νεοφιλελεύθερου ρεύματος στο ΠΑΣΟΚ».

Ο Ευάγγ. Γιαννόπουλος έλεγε ότι τέτοιες συναντήσεις δεν βλάπτουν. «Ενόψει κάποιων εξελίξεων, δεν βλάπτει να ανταλλάσσονται απόψεις».

Ο Στ. Τζουμάκας, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, έλεγε ότι οι συμφωνίες προσώπων δεν λύνουν τα προβλήματα ενός κόμματος και απαιτούνται πολιτικές συμφωνίες.
«Οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει να ενώνουν όχι για να ακινητοποποιούν στη σημερινή αφασία, αλλά για να εμπνέουν δημιουργικές δυνάμεις.
Κανένα στέλεχος ούτε η ηγεσία του δεν θα ωφελήσει το ΠΑΣΟΚ με πολώσεις και τετελεσμένα», τόνιζε.

Ο Ι. Σουλαδάκης, μέλος τότε του Ε.Γ., δεν θεωρούσε τη συνάντηση των τεσσάρων μείζον ζήτημα και τόνιζε ότι «είναι αναγκαία μια νέα θεώρηση των δεδομένων για την πορεία του ΠΑΣΟΚ και της χώρας».


Ακολούθησε η προσβλητική συμπεριφορά προς τον Α. Παπανδρέου, σε συνεδρίαση της Κ.Ε, με τη Βασούλα να του πετάει το χαρτί με προτάσεις τους κατάμουτρα .


Αυτά λέει η ιστορία, 
ακολούθησε η στήριξη Γ. Παπανδρέου στον Σημίτη (στο 5o Συνέδριο κόντρα στον Άκη) και η παράδοση του κινήματος (για να το διαλύσει οργανωτικά)  μαζί με την πρωθυπουργία.
Τα επακόλουθα γνωστά, όσον αφορά τα "επιτεύγματα του εκσυγχρονισμού" ...
και μετά .... το δαχτυλίδι της συντριβής,... ήττες,.... ήττες ...
και τώρα ο Γ.Παπανδρέου ... "επιδεικνύοντας πυγμή" ...."τελειώνει" τον Σημίτη
Υ.Γ. η ιστορία σαν κωμωδία και τραγωδία  μαζί....

1 σχόλιο:

ΟΡΕΙΝΟΣ είπε...

Σήμερα ξέρω πολλούς - πάρα πολλούς που αισθάνονται λυτρωμένοι. Όντως η ιστορία πάιζει περίεργα παιχνίδια. Έχουμε τέλος εποχής. Είναι ξανά η ώρα του ΠΑΣΟΚ.