Η εξήγηση για το πολιτικό φαινόμενο ενότητα ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα μία και μοναδική.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ παρέμενε πάντοτε ενωμένος και...
στήριζε πάντα την πολιτική και οργανωτική ενότητα του Κινήματος γιατί πίστευε ότι μόνο μέσα από ένα ενιαίο και αδιαίρετο ΠΑΣΟΚ ήταν δυνατόν να υπάρξει Εθνική και Κοινωνική πρόοδος.
Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεις όπως αυτή του σκανδάλου Κοσκωτά πύκνωνε τις τάξεις του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ και συσπειρωμένος σαν μία γροθιά πάλευε για τις αρχές και τις αξίες του Κινήματος, την τιμή και την ιστορία της Δημοκρατικής Παράταξης.
Όλα αυτά είναι όμως ιστορία.
Σήμερα σε κάθε γειτονία σε κάθε μαζικό χώρο αλλά και σε κάθε οικογένεια οι επώνυμοι και ανώνυμοι στρατιώτες του Κινήματος είναι αμέτοχοι στις κοινωνικές διεργασίες και σιωπηλοί στην πολιτική αντιπαράθεση.
Την ώρα που η δημόσια εικόνα της ηγεσίας του Κινήματος ταυτίζεται με τον πιο ακραίο νέο-φιλελευθερισμό και την πιο άδικη και βίαιη αναδιανομή του εναπομείναντος εθνικού πλούτου, τα απλά μέλη και ψηφοφόροι του Κινήματος παρακολουθούν απαθείς την επίθεση που δέχεται το κίνημα από τα αριστερά και από τα δεξιά, και δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσμα όσων τοπικών οργανώσεων παραμένουν ακόμα ανοικτές.
Τι συμβαίνει;
Σίγουρα είναι ένα πολιτικό-κοινωνικό φαινόμενο που θέλει και πάρα πολύ χρόνο και ιδιαίτερα σοβαρή θεωρητική πολιτική επεξεργασία για να αναλυθεί.
Αλλά ένα είναι βέβαιο και σχεδόν σίγουρο.
Τα απλά μέλη και ψηφοφόροι του Κινήματος είναι πατριώτες δημοκράτες άνθρωποι, που έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το πολιτικό κριτήριο και το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Είναι άνθρωποι εργατικοί, σοβαροί, με κώδικα τιμής και σύστημα αξιών.
Δεν μπορούν λοιπόν να δεχθούν κούφια μεγάλα λόγια και υποσχέσεις ταυτόχρονα με εθνική υποτέλεια.
Δεν μπορούν να κατανοήσουν πως αυτό το μεγάλο και νικηφόρο σε μεγάλες και κρίσιμες μάχες για την κοινωνική ευημερία κίνημα υποτάχθηκε σχεδόν αμαχητί στους πιο στυγνούς και ακραία αντιδραστικούς κύκλους.
Δεν μπορούν να κατανοήσουν πως είναι δυνατόν ένα σχεδόν χρόνο μετά την εκλογική νίκη του Κινήματος, οι εκλεκτοί του Καραμανλή να συνεχίζουν να διοικούν την Χώρα και όπου και όταν αντικαθίστανται να παίρνουν την θέση τους κάποιοι άγνωστοι νεαροί Ελληνό-Αμερικάνοι, οπαδοί του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, που δεν γνωρίζουν καλά Ελληνικά και ήταν διαχρονικά παντελώς απόντες από τους σκληρούς και νικηφόρους αγώνες του Κινήματος.
Καταλαβαίνουν ότι κάτι πάει στραβά κάτι γίνεται λάθος και κάπου υπάρχει πρόβλημα.
Οι περισσότεροι δεν αντιδρούν και έχουν ακόμα πίστη ότι πολύ σύντομα όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.
Αρκετοί (όχι η πλειοψηφία μέχρι τώρα), όμως έχουν πειστεί ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην ηγεσία και ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.
Αυτοί οι πολίτες διαρρηγνύουν δημόσια τις σχέσεις τους με την σημερινή ηγεσία του Κινήματος και είτε εντάσσονται σε άλλους πολιτικούς χώρους, είτε μέσα από την δράση τους στο μαζικό κίνημα αντιπαλεύουν δημόσια με θάρρος και με σθένος, που μόνο τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και οι οπαδοί της δημοκρατικής παράταξης έχουν να επιδείξουν στην ιστορία των λαϊκών αγώνων τις αντί-λαϊκές κυβερνητικές επιλογές.
Είναι η εμφανής πλέον αρχή ενός ρήγματος στον Κόσμο του ΠΑΣΟΚ.
Ρήγμα το οποίο καθημερινά μεγαλώνει θέτοντας σε κίνδυνο την πολιτική και οργανωτική ενότητα του Κινήματος.
Ότι δεν πέτυχε η συγκυβέρνηση Μητσοτάκη-Φλωράκη-Κύρκου το 1989 θα πετύχει το 2010 η συγκυβέρνηση Γ. Παπανδρέου-Τρόϊκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου