το τείχος έπεσε ... και βάρεσε την Αλέκα κατακέφαλα

Το Τείχος του Βερολίνου υπερασπίστηκε η γγ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα , λέγοντας πως

"η εργατική κυβέρνηση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας είχε δικαίωμα να το υψώσει αμυνόμενη απέναντι στη Δυτική Γερμανία που μαζί με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς που λειτουργούσε σαν στρατός κατοχής."

Μιλώντας μάλιστα από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής (δέστε σημειολογία με τον ιερό χώρο)  η Αλέκα είπε:  

"Το τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός να υψωθεί και έγινε ακριβώς παραμονές, όταν τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο, ιδιαίτερα βεβαίως στο ανατολικό Βερολίνο, στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

 Και ρωτάμε: Δεν είχε δικαίωμα ένας λαός, μια εξουσία εργατική ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της; 

Σκεφθείτε αν μέσα στην Αθήνα είχαμε τρεις - τέσσερις δήμους που ανήκαν σε έναν στρατό Κατοχής, θα ήταν ελεύθερα, μπες βγες; 

Γιατί η Δυτική Γερμανία στην ουσία λειτουργούσε με το ΝΑΤΟ, με τους Αμερικανούς σαν στρατός Κατοχής. 

Απ’ τη μία μεριά ευθύνεται για τη διαίρεση της Γερμανίας και από την άλλη ήθελε τη βίαιη προσάρτησή της".

Η κατακόκκινη Αλέκα εξαπέλυσε βέλη εναντίον όσων συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο, στους γιορτασμούς για τα 20χρονα από την πτώση του τείχους.

"Σήμερα στο Βερολίνο η αφρόκρεμα των ιμπεριαλιστών και τα δευτεροκλασάτα στελέχη τους και οι σύμμαχοί τους - ανάμεσα σε αυτούς και ο Έλληνας πρωθυπουργός - πήγαν να γιορτάσουν την πτώση του τείχους".

"Στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν για την καπιταλιστική παλινόρθωση" συμπλήρωσε, 

ενώ προέβλεψε ότι 

"η ροή της ιστορίας δεν μπορεί να σταματήσει και αργά ή γρήγορα η επικαιρότητα του σοσιαλισμού θα γίνει πραγματικότητα"

Καταλήγοντας το παραλήρημα η Αλέκα είπε ακόμη: 

"Αν νομίζουν αυτοί που μαζεύονται σήμερα στο Βερολίνο ότι οι λαοί θα συμφιλιωθούν με την ιμπεριαλιστική πραγματικότητα πέφτουν έξω. Αργά ή γρήγορα οι λαοί θα σηκωθούν πολύ ψηλά, ακόμα ψηλότερα απ' ότι έγινε στον 20ό αιώνα"

Η Αλέκα μετά την αποκατάσταση της Σταλινικής θηριωδίας των γκουλάγκ (τσαρικό δημιούργημα που συνέχισε ως χρήσιμο μέσο  εξόντωσης των αντιφρονούντων και επί Ιωσήφ Στάλιν) στο συνέδριο του ΚΚΕ του οποίου βεβαίως παραμένει γραμματέας "περιποιεί τιμή" και στην ηγεσία της πάλαι ποτέ ΛΔ της Γερμανίας.

Η συνεπής πορεία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σταμάτησε στον Ιωσήφ Στάλιν ( αναφέρει το ντοκουμέντο-απόφαση του Κόμματος ) και από εκεί και πέρα σημειώθηκε η «δεξιά οπορτουνιστική στροφή» με τον Νικίτα Χρουστσόφ, η οποία συνεχίστηκε από τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ και κορυφώθηκε με την «περεστρόικα» του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

Κράτησαν  μια μικρή επιφύλαξη για τη μικρή περίοδο του Γιούρι Αντρόπωφ, η οποία προηγήθηκε της «περεστρόικας» μια και μερικοί από την μεταπολιτευτική ηγεσία του συγκαταλέγονταν στα αγαπημένα του παιδιά. (σημ.  πριν ο Γιούρι Αντρόπωφ γίνει ΓΓ του ΚΚΣΕ ήταν αρχηγός της KGB).

Η πείρα όμως από τα καθεστώτα του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού και από τα καθεστώτα που εγκαθιδρύθηκαν μετά από ένοπλο αγώνα και είχαν ως ιδεολογία τον "μαρξισμό λενινισμό", δείχνει ότι η λεγόμενη σοσιαλιστική εξουσία με τον τρόπο που λειτούργησε , δεν ήταν άλλο από την εξουσία του κόμματος και της ταύτισής του με το υπερσυγκεντρωτικό κράτος που διαρκώς ενισχυόταν,  αντί της σταδιακής του απονέκρωσης και της εδραίωσης της λαϊκής εξουσίας, μέσω της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιεύθυνσης και της αυτοδιαχείρισης του λαού.

Στο όνομα της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής εδραιώθηκε ο πλήρης κρατικισμός 

και η κρατική ιδιοκτησία αποτελούσε την οικονομική βάση για την αυτοσυντήρηση και ισχυροποίηση του κόμματος - ιδιαίτερα της κομματικής ελίτ - που ανυψώθηκε πάνω από την κοινωνία.

Αυτά τα συστήματα, που μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε ως ιδιότυπα αυταρχικά καθεστώτα, αποτέλεσαν μια απόπειρα εγκαθίδρυσης του σοσιαλισμού, καταδικασμένης πια, ιδιαίτερα μετά τις καταρρεύσεις τους , στις συνειδήσεις των πολιτών του κόσμου , αποτελούν παραδείγματα αποφυγής, μαζί με τη στρατηγική που οδήγησε σ' αυτή τη μορφή εξουσίας.

Το ΚΚΕ όμως,  επιμένει μονολιθικά σ' αυτή τη στρατηγική και μάλιστα αναστύλωσε και επίσημα στο βάθρο του τον σταλινισμό, και για το ΚΚΕ ήταν χρήσιμα τα τείχη, όπως ήταν και σωστή η εισβολή των τανκς στην Πράγα.

Κι αναρωτιέμαι,

οι χιλιάδες αγωνιστές που έπεσαν για τις ιδέες της αριστεράς, της λαοκρατίας και του σοσιαλισμού, και μέσα απο τις γραμμές του ΚΚΕ, άραγε είχαν στο μυαλό τους την οικοδόμηση στρατοπέδων γκουλάγκ για τους με διαφορετικά άποψη 

και 
ανύψωση τειχών απομόνωσης τους, από τους κακούς του υπόλοιπου κόσμου;

Τείχη που έπεσαν εν μια νυκτί, γιατί η ανθρωπότητα δεν θέλει τείχη, θέλει ειρήνη, θέλει δημοκρατία, αξιοκρατία, κοινωνικές ελευθερίες.

Εχει ανάγκη το Φώς κι όχι το κομματικό μαύρο σκοτάδι.