Οι «Κυβερνώντες με επιτροπεία γκαουλάιτερ» εμφάνιζαν την απόφαση των Βρυξελλών σαν μεγάλη οικονομική επιτυχία και αποτέλεσμα των σκληρών τους διαπραγματεύσεων.
Εμφάνιζαν επιτυχία την απομάκρυνση (;) του ενδεχομένου πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας.
Εμφάνιζαν επιτυχία ότι οι Ελληνικές Τράπεζες θα εξακολουθήσουν να έχουν ρευστότητα.
Εμφάνιζαν δικαίωση την παράδοση εθνικής κυριαρχίας, ως προς τις αποφάσεις σε εθνικό επίπεδο, στην Τρόϊκα που μας δίνει …. «τα ωραία της χρήματα».
ΝΑΙ με αυτούς τους όρους « είχαν επιτυχία».
Πούλησαν μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και πήραν δάνεια σοβαρού ύψους με χαμηλότερο επιτόκιο, μεταθέτοντας την αποπληρωμή των χρεών μας στις επόμενες γενιές (30 χρόνια), ελπίζοντας να δουν και … ανάπτυξη.
Μια «ανάπτυξη» που, αν έρθει, είναι σχεδιασμένη να έρθει μέσα από την επέκταση των δραστηριοτήτων του διεθνούς κεφαλαίου το οποίο διευκολύνεται με κάθε τρόπο για τις επενδύσεις του ακόμα και σε βάρος του περιβάλλοντος, που αποτελεί εθνικό μας πλούτο.
Η «ανάπτυξή» τους όμως θα βασίζεται στην υποβάθμιση των εισοδημάτων των Ελλήνων και στη δέσμευση και εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.
Αφού με τους εκβιασμούς στους άβουλους-βολεμένους βουλευτές κατάφερε να πάρει την θετική τους ψήφο στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ( στην απόφαση δηλαδή του Ελληνικού Κοινοβουλίου για παράδοση της χώρας στην Ευρωζώνη) , με βάση τις υποσχέσεις των ισχυρών για βοήθεια και με τις απειλές για αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων των Ελλήνων αν δεν ψηφιζόταν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ο Γ. Παπανδρέου «αισθάνεται δικαιωμένος» .
Παραβλέποντας σκόπιμα την κατάλυση της δημοκρατίας στη χώρα που την «γέννησε» από τους πραίτορες της σε αγαστή συνεργασία με τα ακροδεξιά στοιχεία που την περιβάλλουν να πνίγουν στα δακρυγόνα και στα χημικά το κέντρο της Αθήνας.
Παραβλέποντας ότι ενώ ακόμη δεν έχει κυρωθεί η διεθνής σύμβαση δανεισμού μας ( από το περσινό πρώτο Μνημόνιο) και τον τρόπο που υφάρπαξε την ψήφο των άβουλων βουλευτών του.
Αισθάνεται δικαιωμένος ενώ έδωσε τις δεσμεύσεις που ήθελαν το Eurogroup και το ΔΝΤ για να διευκολύνουν την Ελληνική οικονομία ώστε να μη …. χρεοκοπήσει.
Τώρα που κατακάθησε ο κουρνιαχτός της «κοσμογονίας» που «έφερε» στη χώρα μας «η μεγάλη νίκη της μαχητικής μας κυβέρνησης», μπορούμε πιο ήρεμα να εκτιμήσουμε ορισμένα πράματα σε σχέση με τις «προσδοκίες» και τις «ελπίδες».
Οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη συνιστούν επίσης άλλη μια πιο καθαρή θεώρηση της κατάστασης.
Οι τεράστιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και ο κίνδυνος κατάρρευσης - έστω και προσωρινά - της Κυβέρνησης, μετατράπηκαν σε αναγνώριση ανάγκης για να δοθεί σημαντική και άμεση βοήθεια.
Κι έτσι δόθηκε η βοήθεια που χρειαζόταν η κυβέρνηση και το σαθρό τραπεζικό μας σύστημα.
Τίθεται όμως αμείλικτα το ερώτημα:
Ποιός μας έφερε σε αυτή τη χρεοκοπία και μας εμφανίζει τώρα πακέτα οικονομικής βοήθειας που στοχεύουν να μετατρέψουν τον Έλληνα σε φθηνό εργάτη ή κακοπληρωμένο υπάλληλο, χρεωμένο για τα επόμενα τριάντα χρόνια μέχρι το λαιμό;
Ποιος μας υπερφόρτωσε άγχος, να μη μπορούν να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις του επόμενου μήνα, έτσι ώστε να μοιάζει σαν «γλυκειά χαραυγή» η παροχή νέων δανείων που βαθαίνουν τις υποχρεώσεις της Ελλάδας;
Ποιος μας συνηθίζει στην ιδέα ότι οι επενδύσεις για το μεγάλο κεφάλαιο πρέπει να διευκολύνονται με κάθε τρόπο, ότι οι τράπεζες που κρατάνε τα λεφτά μας και έχουν μεγάλη κερδοφορία πρέπει να επιχορηγούνται κάθε τόσο με νέες επιχορηγήσεις προκειμένου να διατηρούν ρευστότητα, την οποία δε μετακυλούν μάλιστα στην πραγματική οικονομία;
Σε μια περίοδο που ο Ελληνικός λαός ψάχνει να βρει μονόευρω στην τσέπη του, τα λουκέτα στις επιχειρήσεις είναι η τραγική καθημερινότητα, οι νέοι μας - το μέλλον της χώρας - βλέπουν το εξωτερικό σαν μοναδικό τόπο αναζήτησης εργασίας και επιβίωσης, η Κυβέρνηση, αναβαθμισμένη από τα χαμόγελα και τις αγκαλιές των ισχυρών του Eurogroup, αναζητά πίστωση χρόνου μήπως και …. εκτιμήσουμε τις «εθνικές» υπηρεσίες που μας προσφέρει.
Πρέπει να της αναγνωρίσουμε ότι προσφέρει όντως υπηρεσίες.
Αλλά το θέμα είναι σε ποιους;
Τις προσφέρει στο Λαό της που αντιδρά με κάθε τρόπο και αυτή τον αντιπαλεύει με πρωτοφανή βαρβαρότητα ή τις προσφέρει προς τους ξένους Εταίρους μας, στο διεθνές Κεφάλαιο και προς το Τραπεζικό σύστημα το οποίο ουδόλως στενοχωρεί;
Τι άλλο έχει συμφωνηθεί ή θα συμφωνηθεί στη συνέχεια για την εκχώρηση του εγχώριου πλούτου και της κυριαρχίας της Ελλάδας προκειμένου να υπάρξει αυτή η νέα βοήθεια;
Και μπορεί ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του να μη θεωρούνται από την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού κατάλληλοι για την διακυβέρνηση της χώρας ,
για τις αμέτρητες ανακολουθίες της,
για την αλλοπρόσαλλη, ανερμάτιστη νεοφιλελεύθερη πολιτική της,
για τα χονδροειδή ψεύδη της,
για τους εκβιασμούς της ,
για την υποβάθμιση , περιθωριοποίηση και αγνόηση του θεσμού της Δημοκρατίας – το κοινοβούλιο- ,
για τον περιορισμό των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων μας,
για την συρρίκνωση των δημοκρατικών και λαϊκών ελευθεριών , για την φαλκίδευση και κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων,
αλλά για τους Διεθνείς Εταίρους της εκμετάλλευσης της χώρας μας, έχει/ουν ήδη κριθεί πάρα πολύ κατάλληλος/η όπως φαίνεται.
Γιατί δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές δεν είναι μια φυσιολογική ανάγκη για ένα κράτος ή μια οικονομία.
Ο δανεισμός είναι πρωταρχική οργανική ανάγκη εκείνων που κατέχουν τα προς δανεισμό κεφάλαια.
Ο δανεισμός δεν είναι προϊόν των δανειακών αναγκών του κράτους, αλλά της διαθεσιμότητας τεράστιων ποσοτήτων δανείσιμου κεφαλαίου.
Γι’ αυτό και η παγκόσμια οικονομία των τοκογλύφων έχει ανάγκη τις ελλειμματικές οικονομίες και τα κράτη.
Γι αυτό και μετέτρεψαν το χρήμα εμπόρευμα, από μέσο συναλλαγής.
Όσο υπάρχουν διεθνείς τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια που βγάζουν τεράστια κέρδη από τον δανεισμό κρατών και οικονομιών, τόσο θα υπάρχουν ελλειμματικές οικονομίες και κράτη που θα προστρέχουν στον δανεισμό.
Ο δημόσιος δανεισμός από τις διεθνείς αγορές είναι το καταφύγιο των διεφθαρμένων κυβερνήσεων που αναζητούν μέσω των τοκογλύφων να καλύψουν τις μαύρες τρύπες που δημιουργούν με τις πολιτικές τους.
Βασικότερα όμως, αποτελεί ταυτόχρονα τον πιο προσφιλή τρόπο εξαγοράς πολιτικών και κρατών από τις δυνάμεις της αγοράς, με κύριο σκοπό την κερδοσκοπία από τα δημόσια ελλείμματα, τα έργα, τις προμήθειες και τη δημόσια περιουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου