στον πατριωτισμό των Ελλήνων"
Σύνταγμα της Ελλάδος ( άρθρο 120 )
70 χρόνια μετά την ναζιστική κατοχή που μετέβαλε τη χώρα μας σε ερείπια και άφησε πίσω της εκατοντάδες νεκρούς, η πατρίδα μας βρίσκεται στη μέγκενη της δικτατορίας του ΔΝΤ,των Ευρωπαϊκών τραπεζών και των διεθνών τοκογλύφων.
Το σύνταγμα της χώρας έχει υποκατασταθεί από το τερατούργημα που ονομάζεται Μνημόνιο.
Η Εθνική Κυριαρχία έχει εκχωρηθεί στους διεθνείς δανειστές, με την ευθύνη εκείνων που είναι δεσμευμένοι από το Σύνταγμα και τον θεσμικό τους ρόλο, να την υπερασπίζονται.
Η χώρα είναι παραδομένη στο έλεος των αδίστακτων κερδοσκόπων.
Το μέλλον της και το μέλλον του Λαού μας είναι υποθηκευμένο.
Η Ελληνική κοινωνία διαλύεται.
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες είναι βυθισμένοι στην πιο μαύρη απελπισία.
Το κράτος από εγγυητής δημοκρατικής νομιμότητας και κοινωνικής ισορροπίας έχει μεταβληθεί σε θλιβερό εντολοδόχο του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ.
Το Ελληνικό Κοινοβούλιο, κορυφαίος θεσμός της Δημοκρατίας, υποβαθμίζεται , περιθωριοποιείται και αγνοείται.
Οι βουλευτές, επίσης.
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας έχει αναγορευτεί και δυστυχώς με την ψήφο της πλειοψηφίας της Βουλής , σε μοναδικό παράγοντα που αποφασίζει για όλα.
Η Τρόικα έχει επιβάλλει τους όρους της.
Τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των πολιτών περιορίζονται.
Οι δημοκρατικές και λαϊκές ελευθερίες συρρικνώνονται.
Ο πολιτισμός της εργασίας καταστρέφεται.
Οι μισθοί και οι συντάξεις υποβαθμίζονται δραματικά.
Τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα καταστρατηγούνται, φαλκιδεύονται και καταργούνται.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν κατά χιλιάδες.
Η ανεργία καλπάζει.
Η φτώχεια απλώνει τη σκιά της σ΄ολόκληρη τη χώρα.
Τα συνδικάτα παραπαίουν.
Οι πνευματικοί άνθρωποι εκτός από μερικές φωτεινές εξαιρέσεις, βρίσκονται σε βύθιση διαρκείας.
Το σύστημα επιτίθεται.
Τα θεμελιακά βάθρα του Κοινοβουλευτικού μας Συστήματος, οι συλλογικές ελευθερίες, δηλαδή, που εκφράζουν τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών , δοκιμάζονται από την αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας.
Η Δημοκρατία υποχωρεί.
Θλιβερή είναι η εικόνα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Κυβέρνηση πειθήνιο όργανο του ΔΝΤ και της Τρόικας.
Υπουργοί μαριονέτες που συναγωνίζονται μεταξύ τους σε επίδειξη αντικοινωνικής υστερίας.
Βουλευτές βολεμένοι και πειθαρχημένοι στις εντολές των κομματικών ιερατείων , αδιάφοροι μπροστά στις κατακλυσμιαίες ανατροπές που ακυρώνουν κατακτήσεις δεκαετιών του εργατικού κινήματος, ένθερμοι υποστηρικτές όλων των νομοθετικών τερατουργημάτων που η κυβέρνηση εισάγει στο Κοινοβούλιο με εντολή της Τρόικας.
Αντιπολίτευση άτολμη, δειλή, φοβισμένη , αναποφάσιστη και διστακτική ακόμη και στη διεκδίκηση της εξουσίας
και μια
Αριστερά αμήχανη, χλωμή, απαξιωμένη, σκιά του παλιού καλού της εαυτού, έτοιμη να διασπαστεί χίλιες ακόμη φορές, ανέτοιμη και απρόθυμη να παραμερίσει τις ασήμαντες διαφορές που την χωρίζουν , να δημιουργήσει τη μεγάλη προοδευτική δημοκρατική και πλειοψηφική Αριστερά, που θα δώσει όραμα, που θα ανοίξει δρόμους, που θα επαναφέρει την πίστη και που θα δώσει ελπίδα στο Λαό μας, που δοκιμάζεται.
Τα όσα συνέβησαν την 15η και 29η Ιούνη με κύρια αν όχι με αποκλειστική ευθύνη του Γ. Παπανδρέου, μόνο τιμή δεν περιποιούν στον ίδιο και στο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Αλλά καθώς στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, η μόνη τώρα υπεύθυνη και ρεαλιστική διέξοδος είναι η προσφυγή στις κάλπες.
Ο Λαός, που τώρα πρέπει να πει το λόγο του, να αποφασίσει για το παρόν και το μέλλον του.
Οι τραυματικές εμπειρίες από την διακυβέρνηση της χώρας από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, πρέπει να περάσουν ... για πάντα στο παρελθόν.
Δυστυχώς η πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην ΕΕ δεν είναι η καλύτερη.
Ανεπαρκείς πολιτικές ηγεσίες χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα και χωρίς κοινωνική ευαισθησία, επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα με πολιτικές που βαθαίνουν την κρίση και που διευρύνουν τις ζώνες της ανεργίας και της φτώχειας.
Η πολιτική , δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη πρέπει να είναι έννοιες αλληλένδετες και αδιαπραγμάτευτες.
Η ρήξη με την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και η αναζήτηση μιας εναλλακτικής σοσιαλιστικής πολιτικής για την ανάπτυξη, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και για έναν κόσμο χωρίς ανασφάλειες, χωρίς φτώχεια, χωρίς ανεργία, χωρίς κοινωνικό αποκλεισμό και χωρίς πολέμους πρέπει να βρίσκεται στον πυρήνα των καθημερινών προσπαθειών μας.
Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με μια κοινωνική πραγματικότητα που κυριαρχείται από φτώχεια , ανεργία, κοινωνικό αποκλεισμό , από ανισότητες και κοινωνικές αδικίες που αλλοιώνουν την έννοια του σοσιαλισμού και θαμπώνουν το κοινωνικό όραμα.
Δεν μπορούμε να παραμείνουμε και δεν θα παραμείνουμε θεατές μπροστά σε μια νεοσυντηρητική πολιτική που υπονομεύει τα συστήματα κοινωνικής προστασίας , με βίαιες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και που υπονομεύει το μέλλον των γενεών που έρχονται.
Το επαίσχυντο μνημόνιο πρέπει να καταργηθεί.
Το τερατώδες μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα πρέπει να ακυρωθεί.
Το επαχθές και απεχθές χρέος της χώρας μας πρέπει να διαγραφεί στο σύνολό του ή στο μεγαλύτερο μέρος του.
Η Εθνική Αξιοπρέπεια δεν είναι διαπραγματεύσιμη.
Τα όνειρα των παιδιών μας, δεν είναι διαπραγματεύσιμα.
Οι άνεργοι, οι αποκλεισμένοι, οι νέοι και όλοι εκείνοι που έχουν παγιδευτεί σε μια πολιτική που τους εκτοπίζει από κάθε δημιουργική δραστηριότητα και τους περιθωριοποιεί, απαιτούν νέες προοδευτικές πολιτικές, νέες απαντήσεις και νέες λύσεις στα σύνθετα και κρίσιμα για τη ζωή τους ( και τη ζωή των οικογενειών τους) προβλήματα.
Και πρέπει να τις έχουν
Πριν η αμφισβήτηση του αδιάφορου και άδικου πολιτικού συστήματος μεταβληθεί σε αμφισβήτηση της ίδιας της δημοκρατίας και των θεσμών της.
Κυρίαρχη προτεραιότητα επιβάλλεται να είναι η ένταξη αυτών των λαϊκών στρωμάτων σε ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα που θα αποκαταστήσει τις κλονισμένες βεβαιότητές τους
και
που θα εμπνεύσει μια νέα εμπιστοσύνη προς το κοινωνικό κράτος και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Τώρα είναι η ώρα των ίδιων των ανθρώπων του μόχθου.
Αυτοί εξάλλου θα σηκώσουν στα χέρια τους την αυριανή κοινωνία.
Ο κόσμος του μέλλοντος είναι δική τους υπόθεση.
Πέρα από τα λάθη, τις παραλείψεις, τις ανεπάρκειες, τις καθυστερήσεις ή τους συμβιβασμούς των κοινωνικών τους εκπροσωπήσεων, είναι η ώρα , αυτοί να εκφράσουν δυναμικά την αντίθεση, την οργή τους και το θυμό τους, απέναντι σε μια πολιτική που λεηλατεί τη ζωή τους και καθημερινά τους περιθωριοποιεί όλο και περισσότερο.
Σ΄ αυτούς επικεντρώνεται η προσοχή, το ενδιαφέρον και η ελπίδα όλων μας.
Στο δικό τους αυθορμητισμό και στη δική τους αποφασιστικότητα θα στηριχτούν οι αυριανές συγκρούσεις και οι μελλοντικές μεγάλες νίκες του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Η σχέση μας με αυτές τις δυνάμεις είναι συνειδητή , είναι διαρκής, είναι σταθερή, είναι ακατάλυτη.
Θεμελιώθηκε σε κοινούς και σκληρούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, μοιραστήκαμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες επιτυχίες, τις ίδιες απογοητεύσεις, μοιραστήκαμε το ίδιο όνειρο.
Ο χώρος της εργασίας υπήρξε πάντα εκείνος από τον οποίο αντλήσαμε δύναμη, έμπνευση, ενθουσιασμό, πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, αλλά κι ένας χώρος κι ένας κόσμος με τον οποίο γράψαμε μια κοινή πορεία.
Εκφράζουμε τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη μας στις αστέρευτες δυνάμεις του Λαού μας.
Μέσα από τις στάχτες που αφήνουν πίσω τους η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα
και η κυβέρνηση των μνημονίων ,
θα αναδυθεί μια νέα κοινωνία,
μια δημοκρατική συμμετοχική διεκδικητική και αλληλέγγυα κοινωνία,
μια κοινωνία που θα στηρίζεται στη συλλογική αφύπνιση,
στη δημοκρατική εξέγερση,
στη δημιουργική φαντασία,
στην πολιτική συνειδητοποίηση και στην τόλμη εκείνων που υφίστανται τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας.
Το δικό μας χρέος , ως προοδευτικών ανθρώπων και σοσιαλιστών, είναι να εκφράσουμε στην πράξη την υποστήριξη και την αλληλεγγύη μας σε κάθε προσπάθεια χειραφέτησης και σε κάθε πρωτοβουλία που στοχεύει στην επανάκτηση της χαμένης κοινωνικής δυναμικής και της βούλησης για μια αποφασιστική αντίσταση στα κύματα των νεοφιλελεύθερων επιθέσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου