ΠΑΣΟΚ : ένας χρόνος μετά τη νίκη, σε συνεχή σταδιακή αλλοτρίωσή του και έλλειψη σχεδίου

H σημερινή αποκρουστική κατάσταση της εικόνας του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής του δεν είναι αποτέλεσμα παρθενογένεσης.

Αποτελεί προϊόν, αντικειμενικά, πολύχρονης σταδιακής υποχώρησης σε ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο.

Μια συνεχής αλλά αθόρυβη μεταλλαγή του σε μηχανισμό εξουσίας και διαχειριστικού κυβερνητισμού, αλλά και της παθογένειάς του να διολισθαίνει από την έλλειψη ιδεολογικών προσταγμάτων, σε νεοφιλελεύθερες και απλά διαχειριστικές θέσεις.

Από το συνέδριο του 1996 μέχρι το 2004 με έκδηλα τα φαινόμενα μετάλλαξης της πολιτικής του φυσιογνωμίας και της ιδεολογικής του στειρότητας, βρέθηκε στη συγκυρία της ηγεσίας του Γ. Παπανδρέου, που υποσχέθηκε το «ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής» αλλά και τον ιδεολογικό επαναπροσαντολισμό του.

Δημιούργησε μια αισιοδοξία μια τέτοια προοπτική.

Το ΠΑΣΟΚ μετά την υπέρβαση της αντικειμενικής του εσωστρέφειας, των αδυναμιών του και την ωρίμανσή του, που προήλθαν από τις εκλογικές ήττες του 2004 και 2007 και αμέσως μετά το ξεπέρασμα της εσωτερικής του  κρίσης με την επίλυση του προβλήματος ηγεσίας του και την διαμόρφωση στοιχειωδών όρων πολιτικής παρουσίας του, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι πορεύεται προς την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών, δεδομένης της ανίκανης και φαύλης κυβέρνησης της ΝΔ του Κ. Καραμανλή.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή που επιτάθηκε το 2009 από το όργιο σπατάλης, αναποτελεσματικότητας και φαυλότητας της ΝΔ,  το ΠΑΣΟΚ , αν και όφειλε να διαγνώσει την τραγικότητα της οικονομικής, κύρια, κατάστασης της χώρας μας, αλλά και την απόλυτη σχεδόν έλλειψη πίστωσης χρόνου, αναλώθηκε σε δευτερεύοντα ζητήματα, κύρια εσωτερικών κυβερνητικών διευθετήσεων, σε τακτικές επικοινωνισμού και σε αδικαιολόγητες προεκλογικές δεσμεύσεις με υπερβολές, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανεξήγητη ανασφάλεια της νεοσύστατης ηγετικής του ομάδας για την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας.

Στις εκλογές πορεύτηκε χωρίς σαφές σχέδιο προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων, υποκαθιστώντας τα μείζονα πολιτικά διλλήματα με επιμέρους αθροίσματα γενικών πολιτικών δεσμεύσεων, αν και όφειλε να γνωρίζει ότι η επόμενη ημέρα της χώρας μετά τις εκλογές δεν θα αποτελεί  μόνο μια νέα σελίδα, αλλά θα απαιτεί ένα σύνολο ρήξεων και ανατροπών, μια δέσμη μέτρων στο δημοσιονομικό κύρια επίπεδο και στον δημόσιο χώρο , προκειμένου να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις της κατά το δυνατό ομαλότερης εισόδου της χώρας σε μια περίοδο κρίσης σε όλα τα επίπεδά της (κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, ηθικό) και οι όροι της ομαλής εξόδου από αυτήν, μέσα από ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με την Ελληνική κοινωνία.

Έτσι στις 4/10/2009 ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ ανέλαβαν την ιστορική ευθύνη της εξόδου της χώρας από την κρίση που προαναφέρθηκε με μια πανίσχυρη πλειοψηφία (δείγμα της τεράστιας πολιτικής εμπιστοσύνης του λαού μας) και εγκαταστάθηκαν στο επίκεντρο της πολιτικής εξουσίας με απόλυτα ηγεμονικό τρόπο, χάρις στην βούληση των Ελλήνων πολιτών και την καθαρή εντολή τους.

Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αντί να εκλάβει την πολιτική αυτή ηγεμονία της σαν άμεση ευθύνη για δράση και να εκτυλίξει έστω και μερικά τις ατελείς κυβερνητικές επεξεργασίες της, αυτοπαγιδεύθηκε μέσα στη βίαιη κατανόηση των επιπτώσεων της δημοσιονομικής κρίσης της χώρας.

Από την έλλειψη σχετικού σχεδίου, την πολιτική αδυναμία των προσώπων που ακολουθούσαν το πολιτικό-οικονομικό του επιτελείο, την αυτοεπιβεβαιούμενη επάρκεια για τις αυτονόητες διευθετήσεις «αλληλεγγύης» τα Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον οίστρο της μεγάλης νίκης, αντί να διαμορφώσει έστω και εκ των ενόντων τη σχετική «θεωρία της εξόδου» και να καταγράψει τους στοιχειώδεις όρους της πολιτικής πραγματικότητας που θα την συνόδευαν, αφέθηκε σε αποσπασματικές κινήσεις που υπαγόρευαν οι σχεδόν νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί που αποτέλεσαν τον οικονομικό κυβερνητικό κύκλο του, με αποτέλεσμα  τις επικίνδυνες παλινωδίες, την άγνοια διαχείρισης των αγορών και την απόλυτη άρνηση σε μια νέα οικονομική εκκίνηση της χώρας, βασισμένης σε συνεκτική θεωρία σταδιακής και ελεγχόμενης εξόδου  από την κρίση και σε αφήγηση κινούμενη στο πλαίσιο μιας νέας μεγάλης  κοινωνικής συμφωνίας-κοινωνικού συμβολαίου, με «μίνιμουμ» κοινωνικής συνοχής και με σαφείς και ευδιάκριτες «κόκκινες γραμμές» βασισμένες στην αξιακή κλίμακα του σοσιαλιστικού και σοσιαλδημοκρατικού χώρου και στην ηθική, στην ιστορία  και τις αρχές του ΠΑΣΟΚ, που όπως υποστηρίζει διαχρονικά η μη αλλοτριωμένη βάση του «ιδρύθηκε για να υπηρετεί τον Λαό και την Πατρίδα»

Έτσι το αποτέλεσμα των αναποτελεσματικών και νεοφιλελεύθερων μέτρων της επιλογής του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που είτε αγνοούσε , είτε (πολύ περισσότερο) επεδίωκε την αναποτελεσματική αντικατάσταση της πορείας προς τον « άλλο δρόμο»  με την εκβιαστική εγκατάσταση της θεωρίας του «μονόδρομου» μέσω του ΔΝΤ.

εκλογές ΟΤΑ: ... παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα

Διανύουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες κάθε λογής ( αυτοδιοικητικοί και μη ) στα πλαίσια των "καλλικρατικών" δημοτικών και περιφερειακών εκλογών το τελευταίο κουλουάρ της κούρσας , προς τον τερματισμό και την νίκη «τους».

Αρκετοί από αυτούς επιστρατεύτηκαν από τα πολιτικά κόμματα ( όπως γινόταν δυστυχώς πάντα) σε μια προσπάθεια να δοθεί ο κομματικός χαρακτήρας στο δημιουργηθέν ψηφοδέλτιο (για τα πανηγύρια στον τηλεοπτικό χρωματισμό του χάρτη)

΄Αλλοι κατέβασαν την μέχρι πρότινος κομματική σημαία που ανέμιζαν και με την πολύχρωμη του «ανεξάρτητου» επιδιώκουν να πείσουν ότι μπορούν να πετύχουν εκεί που αποτύγχαναν μέχρι χτες τα σχήματα στα οποία  συμμετείχαν .

Άλλοι ρομαντικοί πιστεύουν ότι δικαιούνται να έχουν λόγο στα ζητήματα που αφορούν την γενέθλια ή της διαμονής τους πόλη, ή την ευρύτερη περιοχή τους.

Άλλοι κάνοντας πολιτικά παιχνιδάκια και παιδικές κοντρούλες συνεχίζουν να ευτελίζουν ακόμη περισσότερο το ήδη απαξιωμένο πολιτικό σύστημα.

Άλλοι κατέρχονται με μόνο μέλημα την καταγγελία των κυβερνητικών ανερμάτιστων επιλογών στην αντιμετώπιση της κρίσης.

Άλλοι θεωρούν ότι οι πολίτες μιας πόλης είναι  ανίκανοι να διαχειριστούν με κάποιον γηγενή επικεφαλής τα του δήμου τους και εμφανίζονται «κληρονομικώ διακαιώματι» να τους … δώσουν τις λύσεις.

Δεν έχει καμία σημασία ότι υπάρχουν κομματικά στελέχη που επιστρατεύτηκαν … ενώ δεν ήθελαν, που τους χρησιμοποιεί το κόμμα «δια πάσαν νόσον και ….» , που δεν έχουν τις ικανότητες, την εμπειρία.

Δεν έχει σημασία που κάποιοι, περί άλλων ξιφουλκούσαν μέχρι χτες και σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι σήμερα θα είναι  … ο άλλος, ο καλός τους εαυτός.

Δεν έχει σημασία ότι ενώ στις αυτοδιοικητικές εκλογές κρίνεται κατά τεκμήριο η προοπτική ανάπτυξης του δήμου ή της ευρύτερης περιοχής για κάποιους (που εξακολουθούν να πορεύονται υπονομευτικά στην ενότητα, στον διάλογο και  την σύνθεση  που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις προκοπής) είναι ένα στάδιο ανερμάτιστων πολιτικών παιχνιδιών.

Έτσι συνθλίβονται πραγματικά ρομαντικές ανεξάρτητες φωνές που έχουν όραμα και δουλεμένες προτάσεις .

Λίγες μέρες πριν την εκλογική διαδικασία και οι εντυπώσεις που αποκομίζουμε σαν παρατηρητές είναι αποκαρδιωτικές.

Ψηφοδέλτια που συγκροτούνται στην συντριπτική τους πλειοψηφία από ξεπερασμένες αντιλήψεις, από πρόσωπα που το μόνο τους κοινωνικό προσόν είναι αυτό της κουτσομπολίστικης αναγνωρισιμότητας, «κομματικά στελέχη» … έτοιμα για όλα , και από άλλα μιας κοινωνικής "ψωροελίτ" που αδυνατεί να αφουγκραστεί τους παλμούς της κοινωνίας, κάνοντας δύσκολη αν όχι αδύνατη την επιτυχία απλών εργατικών, κοινωνικά καταξιωμένων μέσα από αγώνες ,υποψηφίων.

Οι εποχές έχουν αλλάξει, και το βλέπει ο καθένας σε ψηφοδέλτια χωρίς προσανατολισμό και κοινά χαρακτηριστικά επικεφαλής και υποψηφίων (αχταρμάς), συγκροτούνται έτσι για την ικανοποίηση του αριθμού που απαιτείται από τον νόμο , με όποιον απλά το επιθυμεί.

Ψηφοδέλτια ποικίλων αποχρώσεων (τουρλού – τουρλού), ακόμη και τα με κομματικό χρίσμα, και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την συνύπαρξη όλων αυτών των «περίεργων» … μετά τις εκλογές.

Ανεξάρτητα όμως όλων των παραπάνω εκείνο που πρώτα διαπιστώνουμε είναι ότι απουσιάζει ο διάλογος μεταξύ των υποψηφίων συνδυασμών και οι προτάσεις-προγράμματα.

Παντελώς.

Κάποιοι …  με όσους κι αν πάρουμε μέρος στην εκλογική διαδικασία, …. θα εκλεγούν αναλαμβάνοντας την 8η Νοέμβρη την ευθύνη να διαχειριστούν τις τύχες του μεγάλου δήμου πια ή της περιφέρειας.

Θεωρώ όμως ότι όλοι θα είναι αναλώσιμοι και θα αποτύχουν, μια και θα φορτωθούν στις πλάτες τους ευθύνη, που δεν μπορούν να διαχειριστούν.

Από την μια η υπάρχουσα απαράδεκτη κατάσταση των δήμων μέχρι σήμερα (εξυπηρετήσεις ημετέρων , χιλιάδες «αναπτυξιακές επιχειρήσεις» , υπερχρέωση με θαλασσοδάνεια, ανεπάρκεια στελεχών, ελλιπής εξοπλισμός ) που θα πολλαπλασιαστεί μετά την ένωση με άλλους όμορους που θα συναποτελούν τον μεγαλύτερο καλλικρατικό δήμο.

Δεν μπορεί να παραβλεφθεί η πρώτη θέση των ΟΤΑ στον πίνακα της εγχώριας διαφθοράς.

Από την άλλη τα κενά του αυτοδιοικητικού νόμου που μένει να καλυφθούν με πληθώρα προεδρικών διαταγμάτων για τις αρμοδιότητες και το εύρος τους ( άραγε πότε; και πώς;) για την οικονομική τους αυτοτέλεια.

H οικονομική κατάσταση της χώρας, το κλείσιμο της μικρής έστω στρόφιγγας πόρων προς τους ΟΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα χρέη των δήμων με τα τεράστια τοκοχρεολύσια , πραγματικά θα είναι θηλιά στο λαιμό κάθε δήμου, αναγκαζόμενοι να φορτώσουν στις πλάτες των δημοτών τα βάρη , με υπέρογκα τέλη.

Προβλήματα που ενώ για άλλες προηγμένες χώρες αντιμετωπίζονται από τους τοπικούς άρχοντες άμεσα (σκουπίδια και ΧΥΤΑ, ύδρευση-αποχέτευση, συγκοινωνιακό, πράσινο, ποιότητα ζωής) στην χώρα μας αποτελούν ακόμη ταμπού μια και οι μέχρι σήμερα τοπικοί άρχοντες (στην πλειονότητά τους) μόνο μέλημά τους είχαν το φαίνεσθαι ( κολονάκια, φωτιστικά , καλοκαιρινές παπαριζο-ρουβοσυναυλίες κ.ά.) και όχι να εργάζονται με μεράκι στη … λάντζα της πόλης.

Για όλα αυτά απουσιάζει ο πραγματικός διάλογος και οι ουσιαστικές προτάσεις επίλυσης, κατά περίσταση κι όπου γίνεται είναι τηλεοπτικής κατανάλωσης.

Οι εκλεγμένοι περιφερειάρχες καλούνται να δρομολογήσουν προοπτικές που θα καθορίσουν το μέλλον μας, χωρίς όμως να έχουν αρκετοί από αυτούς την διορατικότητα και την δυνατότητα για κάτι τέτοιο και χωρίς να είναι σαφές επαρκώς μέχρι που φτάνει η κυβερνητική παρέμβαση , κινδυνεύοντας έτσι να μετατραπούν σε απλοί διαχειριστές μιας κατάστασης παρόμοιας με την υπάρχουσα ( του διορισμένου δηλ. περιφερειάρχη) .

Η σύγκρουση με την κυβερνητική παρέμβαση, απ τη στιγμή που δεν είναι επαρκώς προσδιορισμένος ο ρόλος εκάστου στην «νέα εποχή» με τον «Καλλικράτη» κάνει το παιχνίδι με «σημαδεμένη την τράπουλα».